Een langere tocht dan gepland

Hallo allemaal,

Het is alweer dinsdag en wat jammer, we zijn weer op de weg terug naar huis, maar gelukkig hebben we nog bijna twee weken te gaan. De stad is nog rustig als wij gaan en we gaan deels via dezelfde weg als we eergisteren hadden bij de aankomst. Dan valt pas op hoe stijl omhoog dat laatste stuk was!!! Het gaat voordurend op en af en weer op. Ook het laatste stuk gaat behoorlijk omhoog. We silden in Portomarin overnachten. Dat is een geheel opnieuw opgebouwd plaatsje. Het plaatsje hebben ze steen voor steen moeten verplaatsen omdat op de oude plek van het dorpje nu een stuwmeer is gebouwd. Maar helaas was hier geen plaats meer, het is er erg druk. Dat hadden we eigenlijk onderweg al wel gezien. Veel fietsers en nog meer lopers. Wij denken dat een groot deel maar een stuk van de totale tocht loopt/rijdt want we zien maar weinig vermoeide gezichten en veel verkeerde schoenen. Sommige wandelaars lopen zelfs op slippers! Je moet wel goed opletten waar je rijdt want zij doen dat niet. Maar door al die mensen zitten alle hotels natuurlijk vol. Dus moeten we verder met een klim van 9 kilometer en vinden een kamer in het volgende dorp. Dat heeft nog aardig wat voeten in aarde en de hulp van een vriendelijke jonge dame is welkom en broodnodig! De barman verstaat alleen het plaatselijke dialect en dus komen we niet ver met mijn standaard zinnetje. Maar gelukkig dat de jonge dame helpt en zodoende komen we eruit en begrijpt de barman uiteindelijk dat we willen slapen. Er worden een paar mensen gebeld om een slaapplaats te regelen. Uiteindelijk hebben we een heel huis, dus in dit geval met twee kamers. En als het goed is kunnen we in de bar wat eten. Anders moeten we nog snel terug naar de supermarkt want daar hebben ze van alles en wij hebben een keuken. Weer een mooie dag gehad en veel gezien, maar het was wel een zware dag met 118 kilometer en 2.335 hoogtemeters op de teller. Dat gaan we morgen anders doen. We gaan op tijd op pad en gaan vroeg een hotel zoeken. Gelukkig hebben we daar morgen ook de tijd voor.

In Portamarin kregen we nog een leuke reactie toen we boven aankwamen. Eerst een applaus van een aantal mensen op een terras. Die mensen waren vol ongeloof en verbazing toen ze hoorden wat we al gedaan hadden, de zilverroute en dergelijke, alles bij elkaar al ruim 1.000 kilometer en vele hoogte meters. Verder waren ze erg verbaasd dat Wim al 67 jaar is. Toen ze Wim vroegen wat hij de komende 10 jaren wil doen en hij zei dat hij nog meer wil fietsen waren ze zo mogelijk nog meer verbaasd. De man van het gezelschap wilde graag met de twee kampioenen op de foto dus uiteraard hebben we aan die wens gehoor gegeven. Zijn we soms toch beter dan die spanjaarden.

Groetjes,

Ben en Wim